دهۀ 30 و 40 شمسی تا 1357 و آمارهایی از شکوفایی خیره‌کنندۀ اقتصادی
در پی‌آمدِ سرکوب 1332، و تثبیت جای‌پایِ متحد آمریکا در ایران، شاخص‌های رشد اقتصادی ایران به‌طرز حیرت‌آوری بهبود یافت. قرارداد «امینی ــ پیج» یا «کنسرسیوم» نفت ایران را تا 25 سال در انحصار چند کمپانی فراملیتی قرار داد. با امضای این قرارداد در انتهای سال 1333، طی 5 سال بعد از آن، تولید نفت از 16 به 52 میلیون تن در سال بالغ شد. در این پنج سال، درآمدهای ارزی ناشی از صادرات نفت از 140میلیون به 360میلیون دلار رسید. آمریکایی‌ها عنان برنامه‌ریزی اقتصادی کشور را در دست گرفته بودند. شاه «انقلاب سفید» را اعلام عمومی کرد و با نگاه به اصل 4 ترومن، اصلاحات ارضی را اجرایی نمود. ظرفیت‌های خالی اقتصاد ایران، خصوصاً در بخش نفت و صنایع بزرگ موجب شد شرایط برای یک جهش خیره‌کنندۀ آمارهای اقتصادی (و البته نه بن‌مایه‌های اقتصادی) آماده شود، روندی که آغاز شد و برای زمانی بیش از یک دهه ادامه یافت. آمارها نشان می‌دهد رشد سرسام‌آورِ این زمان، هرگز بعد از انقلاب اسلامی تداوم نیافت، گرچه از نوسانات آن کاسته شده است، به این ترتیب:
درباره این سایت